از اواخر دههی شصت و اوایل دههی هفتاد، سرعت تاسیس موسسات و دانشگاههای غیرانتفاعی از دانشگاههای دولتی فزونی گرفت و دانشگاههای غیرانتفاعی به خصوص در بسیاری از شهرها حتی شهرهای دور افتاده بدون در نظر گرفتن نیازهای کشور به پذیرش دانشجو آن هم به میزان زیاد اقدام کردند. غافل از اینکه تولید نیروی انسانی متخصص و کارآمد نیاز به متخصصین واجد شرایط دارد. در بسیاری از واحدهای این دانشگاهها در مناطق دور دست بدون داشتن متخصص باندازه کافی در بعضی از رشتهها ـ نه تنها مقطع کارشناسی، بلکه کارشناسی ارشد و دکترا هم راهاندازی شد! که در بعضی از آنها یکی دو استاد به صورت ...