پژوهش حاضر در نظر دارد هنرهای تزیینی نخل گردانی محله «هِردَه» ابیانه را با توجه به معنای آن در زمینه فرهنگی و مناسکی اش بررسی نماید. نخل گردانی که در ابیانه مجموعه ای از هنرهای تزیینی و نمایشی است از مهم ترین رویدادهایی است که سالیانه همه بومیان را گرد هم می آورد؛ با توجه به این ارزش محلی نخل گردانی، بررسی هنرهای آن می تواند ابعاد مهمی از فرهنگ را نمایان سازد و از طرفی بررسی فرهنگ می تواند به فهم بهتر معنای هنرها بیانجامد. این مقاله جهت دستیابی به این فهم و با رویکرد انسان شناسی هنر به دنبال پاسخ این پرسش هاست که: چه معنای فرهنگی موجب حضور اشیایی ویژه بر نخل ابیانه شده است؟ و این معنا چگونه در نخل گردانی بیان می شود؟ پژوهش حاضر، با شیوه میدانی انجام یافته و از مصاحبه، عکسبرداری، فیلم برداری و مشاهده مشارکتی برای گردآوری داده ها، استفاده شده است. این مقاله در تحلیل معناشناختی خود به طور ویژه به طرح سه بخشی «ویکتور ترنر» شامل مفهوم تفسیری، عملی و موقعیتی نمادها توجه می نماید و در نظر دارد موقعیت برخی از نمادهای نخل را در ارتباط با سایر نقش مایه های تجسمی موجود در آن و نیز با «زمینه عملی» نخل گردانی بررسی نماید. نتایج پژوهش نشان می دهد که 1. ارزش اشیای تزیینی در نخل، ارزشی تباری ـمذهبی است. 2. نشانه های ستایش خداوندی خورشیدی در هنر و مناسک نخل گردانی دیده می شود. 3. هنر مناسکی نخل گردانی پویایی نمایشی، معنایی و تاریخی دارد.
)