TY - JOUR ID - 700989 TI - تحلیلی بر سوادآموزی در ایل قشقایی پیش از آموزش عشایری JO - نامه انسان شناسی JA - JASI LA - fa SN - 1735-2096 AU - نصیری طیبی, منصور AU - یزدان پناه, میلاد AD - پژوهشگر تاریخ معاصر، ایلات و عشایر و ایل قشقایی، تهران، ایران AD - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران Y1 - 2023 PY - 2023 VL - 19 IS - 35 SP - 277 EP - 304 KW - قشقایی KW - ایلات و عشایر KW - سواد آموزی KW - آموزش عشایری KW - اصل چهار DO - N2 - بدون شک هر جامعه، بسته به سبک زندگی، مهارت‌های ارتباطی و تکنولوژیکی، آموزش‌های خاص خود را نیز دارد. در جوامع عشایری و کوچنده، افراد به مرور زمان از طریق تجربه و مشارکت در امور، مهارت‌های لازم را برای بقا یاد می‌گیرند، اما سوادآموزی و فراگیری آن نیازمند نهادها و آموزشگاه‌های خاصی است که در جوامع ایلی ایران به شکل مدرن آن مرسوم نبود، بلکه در قالب مکتب‌خانه‌ها بوده است. پس از شکل‌گیری مدارس مدرن، ابتدا تدریس در مدارس عشایری نیز بر اساس اصول سایر مدارس دولتی بود که این رویه تا زمان جنگ جهانی دوم ادامه داشت و پس از آن نیز با برنامه اصل چهار با مساعدت‌های آمریکا، آموزش عشایری با عنوان تعلیمات عشایر ادامه یافت تا اینکه تشکیلات رسمی تعلیمات عشایری در سال 1348 با عنوان اداره کل آموزش عشایر دایر گردید. از این‌رو مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی تاریخی بر پایة منابع اسنادی، کتابخانه‌ای و تاریخ شفاهی با تمرکز بر ایل قشقایی درصدد پاسخ به این پرسش است که پیش از آموزش رسمی عشایری در ایران، سوادآموزی در ایل قشقایی چگونه بود؟ با توجه به این پرسش، فرضیه مقاله مبتنی بر این ایده است که توجه به سوادآموزی پیوسته در دوره‌های مختلف وجود داشته و مکاتب سیار دایر بوده و به مدرسه‌سازی نیز توجه ویژه‌ای شده است. UR - https://journal.asi.org.ir/article_700989.html L1 - https://journal.asi.org.ir/article_700989_c96a98969cc1fae8a58db38e31fb4835.pdf ER -